We waren het terrein nog niet af, of we stonden al in een groep impala's en koedoe's. Deze zijn heel schuw, dus we moesten heel zacht praten en zachtjes rijden. Via de radio/walkie talkie kreeg J.C. te horen dat er wilde honden gespot waren. Volle vaart vooruit! Maar helaas waren ze alweer weg toen wij daar aankwamen. We reden een stukje terug, om langs hele mooie waterpoelen te rijden. Misschien waren daar nog dieren te zien...
Genoeg voetsporen, het was er in alle vroegte erg druk geweest, maar helaas geen dieren meer. Het was wel een prachtig stuk om te zien. We zagen nog wel deze olifant, prachtig!
Op een open plek stonden wat zebra's en giraffes te eten. Een klein stukje verderop was er file; er zou een luipaard in het gras liggen. Hij zou wat gevangen hebben en was dat uitgebreid aan het opeten. Maar het gras was erg hoog en het luipaard heeft natuurlijk een mooie camouflage, dus we konden hem helaas niet zien. Snel verder, op zoek naar ons eigen luipaard!
Het is heel bizar om daar rond te rijden. Eerst is de aarde gewoon zandkleurig, dan verandert het opeens in donkerrood of oranje, om vervolgens pikzwart te worden! Dat heeft allemaal te maken met het feit dat de grond daar heel vulkanisch was.
Rond een uur of negen kwamen we aan bij de Mzima Springs. Daar stapten we uit om onder leiding van een gids (met groot geweer, maar dat was meer voor de show) ongeveer een kilometer te lopen. Klinkt heel spannend, maar het was over een gewoon pad, niet dwars door de wildernis. Het was wel onwijs mooi. Alles was groen en stond vol in bloei. Bij een brug hebben we veel nijlpaarden gezien en zelfs twee krokodillen. Na een half uurtje kwamen we weer bij het busje aan en vervolgden we onze weg naar Amboseli.
Omdat de zon erg fel werd, besloot ik om me even goed in te smeren met zonnebrand. Perfecte timing, Margot! De weg waar we overheen reden was ontzettend droog en daardoor was het heel erg stoffig. Heel erg stoffig! Binnen no time zat ik onder. Uiteraard had ik die dag een lichte broek aan met een wit t-shirt... Tja, dat was een beetje rood-oranje geworden... En door de zonnebrand kleefde het stof ook lekker aan mijn armen, benen en gezicht... Het zag er wel gaaf uit, dat opwaaiende stof van die racende busjes. Af en toe ontstond er ook een kleine stof-tornado. In Swahili betekent Amboseli een droge plek met stof-tornado's en twisters.
Rond een uur of 12 kwamen we aan bij de Amboseli Sopa Lodge. Een erg leuke plek, waar ook allemaal aapjes liepen. Tot half 4 hadden we 'vrij'. Daarna zijn we weer op pad gegaan!
Amboseli is een erg groot park (392 km²) en het bestaat uit een grote, open vlakte met heel veel dieren. Onder andere zo'n 4000 olifanten! Vroeger had het park een capaciteit voor ongeveer 300 tot 500 olifanten. Het waren er toen alleen al 2000. Om dat onder controle te krijgen, zijn er veel olifanten verhuisd. Maar wanneer je een olifant wil verhuizen, moet je zijn hele familie meenemen. En dat was niet gedaan. De olifanten die verhuisd waren, kwamen daarom terug. En na zo'n lange tijd zijn dat er steeds meer. Nu zitten er dus bijna 4000.
We zagen ook nog iets wat helemaal niet leuk was... Er lag een pasgeboren gazelle langs de weg half onder de bosjes. De groep gazelles stond verderop te grazen. Toen kwam er een baviaan aan... en greep het arme kleine beestje zo in zijn rug! Het beestje begon te krijsen, waarop alfa-baviaan eraan kwam. Deze pakte het af van de andere aap en sleurde het beestje mee de bosjes in om het daar lekker te gaan zitten opeten. Maar hij doodde het niet eerst, dus het krijste nog heel hard. Dat was echt niet leuk! Het hoort erbij, maar leuk was het niet. Stomme apen!
De zon ging zo langzamerhand onder dus was het tijd om terug te gaan naar de lodge. Deze middag was ook zeker weer geslaagd. Onze chauffeur heeft ons weer heel veel geleerd, wat ik ook wel allemaal wil vertellen. Maar omdat het anders wel een heel lang stuk tekst zou worden, ga ik dit verwerken in de komende artikelen. Dus als je meer wil leren en lezen, weet je waar je moet zijn! Morgen weer een nieuw artikel, over dag 4.
Prachtig Margot!
BeantwoordenVerwijderen